Η δίκη συνεχίζεται
σήμερα 18 και αύριο 19 Δεκεμβρίου. Στο μεταξύ ανεβάζουμε περίληψη της δίκης των
προηγούμενων συνεδράσεων.
Η βδομάδα 3, 4, 5 και
6 Δεκεμβρίου αναδείχτηκε ως η σημαντικότερη μέχρι στιγμής ως προς την αποκάλυψη
στοιχείων για την υπόθεση και για την ανασύνθεση του ζοφερού κλίματος που
επικρατούσε (και συνεχίζει να επικρατεί) στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του
Πανεπιστημίου Κρήτης. Η ολοκλήρωση 13 συνεδριάσεων έχει ήδη δημιουργήσει μια κοινή
γλώσσα σε όσους παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα της δίκης, που περιλαμβάνει
αρκετά ονόματα, περιστατικά και ημερομηνίες. Θα προσπαθήσουμε στο κείμενο που
ακολουθεί να τα μοιραστούμε όσο πιο απλά και περιεκτικά γίνεται. Για ένα πιο
εισαγωγικό κείμενο για την υπόθεση, μπορείτε να μεταβείτε εδώ.
Η μοναδικότητα της
πειθαρχικής παραπομπής του Αλεξανδρόπουλου. Αυτό το
στοιχείο ανέδειξε τη Δευτέρα 3/12 η κατάθεση του κ. Ηλία Νικολακόπουλου,
καθηγητή του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του
Πανεπιστημίου Αθηνών και προσωπικού φίλου του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου, ως προς
τα εξής:
ñ Σύμφωνα με το κείμενο της πειθαρχικής παραπομπής (εδώ
το πλήρες κείμενο) ο Αλεξανδρόπουλος κατηγορείται για “αναξιοπρεπή συμπεριφορά
βαρέως απάδουσα στην αξιοπρέπεια πανεπιστημιακού λειτουργού και η οποία είχε ως αποτέλεσμα να τρωθεί το κύρος του
Ιδρύματος”. Η ορολογία προέρχεται από το άρθρο στο οποίο βασίζεται η δίωξη
(Σημείωση: Το κείμενο του άρθρου 326 του ν. 5343/1932 λέει τα ακόλουθα: «Εάν
τακτικός ή έκτακτος καθηγητής του Πανεπιστημίου παραβαίνη τα εαυτού καθήκοντα, εάν
επιδεικνύη ραθυμίαν ή κουφότητα ασύγγνωστον περί την εκπλήρωσιν αυτών, εάν επιδεικνύη
διαγωγήν απάδουσαν εις την αξιοπρέπειαν του Πανεπιστημιακού λειτουργού, εάν
αυτοβούλως εγκαταλείψη την θέσιν αυτού, τιμωρείται πειθαρχικώς δι` εγγράφου
επιπλήξεως, δια προστίμου ουχί κατωτέρου του δεκάτου
ουδ` ανωτέρου ολοκλήρου του μηνιαίου μισθού, δια
προσωρινής απολύσεως από ενός μηνός μέχρι ενός έτους ή δι`
οριστικής απολύσεως».). Σύμφωνα με τις επισημάνσεις του κ.
Νικολακόπουλου, πρώτη φορά ορίζεται ως “βαρέως απάδουσα συμπεριφορά” η άσκηση
δημόσιας κριτικής. Συνήθως αφορά εκτεταμένη λογοκλοπή ή μη πλήρωση διδακτικών
καθηκόντων. Όπως ο ίδιος τόνισε, είναι τόσο καταχρηστική η ερμηνεία του όρου με
αυτόν τον τρόπο, που φτάνει τα όρια της παραβίασής του.
ñ Κατέδειξε ως πρωτοφανές ως προς τη διαδικασία τη μη κλήση του
Αλεξανδρόπουλου σε προηγούμενη ακρόαση πριν την επίδοση του κειμένου της
παραπομπής.
ñ Ως πρωτοφανή ανέδειξε επίσης την επίδοση της δίωξης τη Μεγάλη Τετάρτη,
ώστε να έχει να αντιμετωπίσει ο Αλεξανδρόπουλος ένα κλειστό πανεπιστήμιο για
δυο βδομάδες (η υπεράσπιση τόνισε ότι ο τότε πρύτανης Ιωάννης Παλλήκαρης είχε
στείλει την παραπεμπτική επιστολή ήδη από την Παρασκευή πριν τις διακοπές, αλλά
θεωρούμε πως η διαφορά είναι τόσο μικρή ώστε είναι ανάξια λόγου).
Ο ίδιος είχε συμβουλέψει
τον Αλεξανδρόπουλο μια μέρα πριν τη Γενική Συνέλευση του Τμήματος Πολιτικής
Επιστήμης που έμελλε να είναι η αφορμή του θανάτου του, να μην παραβρεθεί στη
συνέλευση του τμήματος και να κατεβεί με δικηγόρο, καθώς μόνο έτσι μπορούσε να
αντιμετωπιστεί “τέτοια κακοήθης συμπεριφορά”. Τόνισε επίσης ότι το πειθαρχικό
συμβούλιο συνιστά βαρύτατο πλήγμα για έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο.
“Χειραγωγήσιμα”
και άρα “διάτρητα” τα κριτήρια επιλογής για το μεταπτυχιακό. Ο κ. Ηλίας Νικολακόπουλος καλούνταν να κάνει συνεχείς συγκρίσεις μεταξύ
του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών και του αντίστοιχου
του Πανεπιστημίου Κρήτης. Θεωρεί λοιπόν ότι σαφώς υστερεί το δεύτερο και
εμμέσως επέδωσε ευθύνες για αυτή την κατάσταση στους κατηγορουμένους (Σημείωση:
Υπενθυμίζουμε ότι κατηγορούμενοι για παράβαση καθήκοντος, ενδεχόμενο δόλο και
βλάβη κατά τρίτων είναι η τότε επιτροπή επιλογής στο μεταπτυχιακό που
αποτελούνταν από τους Κώστα Λάβδα (τότε αντιπρύτανη), Δημήτρη Κοτρόγιαννο (τότε
πρόεδρο του τμήματος) και Μαρία Μενδρινού (τότε διευθύντρια του μεταπτυχιακού
του τμήματος), καθώς και ο Ιωάννης Παλλήκαρης (τότε πρύτανης του πανεπιστημίου)
για τη μη σύννομη πειθαρχική δίωξη του Αλεξανδρόπουλου). Τόνισε ότι η αυστηρή
ποσοτικοποίηση των κριτηρίων αξιολόγησης δεν οδηγεί σε αντικειμενικότητα, ενώ η
απόλυτη έλλειψη διαφάνειας συνηγορεί στο ύποπτο της διαδικασίας. Θα
συμπληρώναμε ότι το ίδιο δείχνει και η μη επίδοση της λίστας αναλυτικής
μοριοδότησης που τόσο επισταμένα ζητούσε ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος.
“Η επάρκεια σε μια
γλώσσα είναι επάρκεια.” Για την υπερβολική έμφαση που
έχει δοθεί στο ζήτημα τη γλώσσας στο κατηγορητήριο, όπου φαίνεται ότι άτομα με Lower στα αγγλικά βαθμολογήθηκαν περισσότερο από άτομα που είχαν proficiency (!),
ενώ υπήρξε και μια κάποια διαφοροποίηση μεταξύ ατόμων που είχαν proficiency από το πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ σε σχέση με του πανεπιστημίου του
Μίσιγκαν, ο κ. Νικολακόπουλος δεν μπορούσε να αντιληφθεί πώς θα μπορούσε να
υπάρχει ακόμη και μισή μονάδα διαφορά για τη βαθμολογία ενός πτυχίου επάρκειας
ξένης γλώσσας.
Πελατειακές
σχέσεις κατηγορουμένων με ΠΑΣΠ και ΔΑΠ. Ο κ. Χριστόφορος
Βερναρδάκης, τότε λέκτορας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου
Κρήτης που κατέθετε επί τρεις μέρες, ανέφερε ότι φοιτητές της ΔΑΠ είχαν
μεταφέρει σε αυτόν και άλλους καθηγητές ότι δέχονταν πιέσεις ακόμη και από τα
γραφεία των Κεφαλογιάννηδων (“πατέρα και κόρης”) για να ψηφίσουν συγκεκριμένα
άτομα σε θέσεις διοίκησης του τμήματος, ενώ ο Κοτρόγιαννος είχε αναλάβει
προσωπικά την εκκαθάριση της ΠΑΣΠ από διαφωνούντες, καθώς έγιναν διαγραφές με
δική του παρότρυνση. Τα μέλη της ΠΑΣΠ προτρέπονταν να πάρουν τα μαθήματα
συγκεκριμένων καθηγητών όπου θα τύγχαναν ευνοϊκότερης μεταχείρισης.
Ιδιωτικές
συνομιλίες. Ο κ. Βερναρδάκης μετέφερε στο δικαστήριο
δύο ιδιωτικές συνομιλίες με τον Κοτρόγιαννο. Η μία έγινε σε μια καφετέρια στην
Αθήνα το Μάιο-Ιούνιο 2005, όπου ο Κοτρόγιαννος φέρεται να ανέφερε στη Μαρία
Μενδρινού, παρουσία του κ. Βερναρδάκη, τρία συγκεκριμένα ονόματα υποψηφίων που
έπρεπε να κοπούν από το μεταπτυχιακό. Είπε χαρακτηριστικά ότι “σ' αυτές τις
επιλογές θέλω να δώσω μηνύματα”. Η δεύτερη συνομιλία έλαβε χώρα στο γραφείο του
κ. Βερναρδάκη μετά την επίμαχη συνέλευση όπου ο Αλεξανδρόπουλος αποκάλυψε την
πειθαρχική του δίωξη στο τμήμα. Στην ιδιαίτερη αυτή συνομιλία με τον
Κοτρόγιαννο, ο κ. Βερναρδάκης εξέφρασε του φόβους του για το χειρότερο (στο
δικαστήριο είπε ότι ήταν τέτοια η ψυχολογική φόρτιση του Αλεξανδρόπουλου που
φοβόταν ότι μπορούσε ακόμη και ν' αυτοκτονήσει) και ο Κοτρόγιαννος είπε “άστο,
δεν πειράζει”. Σε αυτό το σημείο η υπεράσπιση απείλησε με μήνυση, σε μια
προσπάθεια τρομοκράτησης του μάρτυρα.
Παραποίηση
εγγράφων. Ο κ. Βερναρδάκης πρότεινε ότι θα έπρεπε να
κατατεθεί το ηλεκτρονικό αρχείο της αναλυτικής μοριοδότησης των εξετάσεων των
μεταπτυχιακών φοιτητών για να αποκαλυφθούν οι τυχόν τροποποιήσεις, καθώς θεωρεί
ότι στοιχεία που δεν βγάζουν νόημα (ποιος βαθμολογήθηκε με τι και γιατί)
συνιστούν “μεταγενέστερες εκλογικεύσεις” (δηλαδή έγινε απόπειρα εκ των υστέρων
να βγει κάποια αναλυτική βαθμολογία με βάση τους μέσους όρους και όχι το
αντίθετο) και ότι η λίστα δεν δόθηκε ποτέ γιατί “άλλαζε συνεχώς”. Επίσης
παρατήρησε πως η επιχειρηματολογία ότι η λίστα αναλυτικής μοριοδότησης περιείχε
προσωπικά δεδομένα και γι' αυτό δεν δινόταν στον Αλεξανδρόπουλο δεν υπήρχε
εξαρχής στις επιστολές των κατηγορουμένων, αλλά αναπτύχθηκε πολύ αργότερα (ο
ίδιος έθεσε μετά το θάνατο του Αλεξανδρόπουλου ερώτημα στην Αρχή Προστασίας
Προσωπικών Δεδομένων που αποφάνθηκε ότι οι διδάσκοντες του τμήματος μπορούσαν
να έχουν πρόσβαση σε αυτά τα έγγραφα).
Επίσης έθεσε υπό
αμφισβήτηση την ημερομηνία της εντολής διερεύνησης στον Πυργιωτάκη (Μετά τις
αποτυχημένες προσπάθειες του Αλεξανδρόπουλου να θέσει το ζήτημα στο τμήμα και
στη σύγκλητο, γίνεται ερώτηση στη Βουλή, και το υπουργείο Παιδείας στέλνει στις
4/11/2005 σύσταση στο πανεπιστήμιο να διερευνήσει το θέμα. Στις 18/11 υπάρχει
επιστολή του Παλλήκαρη που αναθέτει τη διερεύνηση της υπόθεσης στον καθηγητή
του Παιδαγωγικού, Ιωάννη Πυργιωτάκη). Η ημερομηνία δείχνει ότι ο πρύτανης ενήργησε
άμεσα. Ωστόσο ο κ. Βερναρδάκης διέθετε έγγραφο της ίδιας ημερομηνίας όπου η
υπογραφή του Παλλήκαρη είναι διαφορετική, υπονοώντας ότι μία από τις δύο δεν
ανήκει στον Πρύτανη και ότι η εντολή δόθηκε πολύ μεταγενέστερα στον Πυργιωτάκη
(στη συνέχεια ο Παλλήκαρης αναγνώρισε και τις δύο υπογραφές ως δικές του).
Υποστήριξε την υπόθεση με βάση επιστολές που είχαν γραφτεί τον Ιανουάριο του
2006 και ενώ αναφέρονταν σε όλα τα σχετικά έγγραφα για την υπόθεση δεν έκαναν
αναφορά στην εντολή Πυργιωτάκη.
Τέλος έθεσε το ζήτημα
της πλημμελούς τήρησης πρακτικών στις συνελεύσεις του τμήματος και ότι δεν
υπήρξε ποτέ έγκριση πρακτικών προηγούμενων συνελεύσεων, πράγμα που θέτει υπό
αίρεση ακόμη και τα υπάρχοντα έγγραφα.
Η συνέλευση
επικύρωσης των αποτελεσμάτων. Στο ερώτημα του
δικαστηρίου γιατί δεν ζητήθηκε από τον Αλεξανδρόπουλο περισσότερος χρόνος για
την επικύρωση των αποτελεσμάτων εισαγωγής στο μεταπτυχιακό, ο κ. Βερναρδάκης
απάντησε ότι πιέστηκε η συνέλευση από την επιτροπή αξιολόγησης (τους κατηγορουμένους
δηλαδή) να ολοκληρώσει τη διαδικασία και ιδιαίτερα ο Κώστας Λάβδας ρώτησε αν
υπάρχει ζήτημα εμπιστοσύνης προς την επιτροπή. Η συνέλευση δεν έθεσε τέτοιο
θέμα, οπότε τα αποτελέσματα επικυρώθηκαν υπό την αίρεση ότι όποιος θέλει μπορεί
να δει τα πλήρη στοιχεία. Ο κ. Βερναρδάκης ανέφερε επίσης ότι η ίδια η σύνθεση
της συγκεκριμένης συνέλευσης ήταν παράτυπη, καθώς συμμετείχαν δυο μεταπτυχιακοί
φοιτητές που είχαν οριστεί τις προηγούμενες μέρες ως εκπρόσωποι των
μεταπτυχιακών από τον ίδιο τον Δημήτρη Κοτρόγιαννο!
Ανενημέρωτο το
τμήμα. Ο κ. Βερναρδάκης τόνισε ότι το τμήμα δεν είχε
καμία ενημέρωση για τη σύσταση του υπουργείου Παιδείας να διερευνηθεί το ζήτημα
των μεταπτυχιακών παρότι η επιστολή ανέγραφε ότι έπρεπε να κοινοποιηθεί προς το
τμήμα. Καμία ενημέρωση δεν υπήρξε ούτε για τη διερεύνηση Πυργιωτάκη ο οποίος
περιορίστηκε στα έγγραφα και δεν ζήτησε την κατάθεση κανενός (ούτε φυσικά και
του Αλεξανδρόπουλου). Δεν ενημερώθηκε ούτε για την έκθεση Πυργιωτάκη αφότου
ολοκληρώθηκε η έρευνά του, αλλά ούτε και για την πειθαρχική δίωξη του
Αλεξανδρόπουλου. Η Γενική Συνέλευση του τμήματος άκουσε πρώτη φορά για την
δίωξη στη συνεδρίασή της πριν το θάνατο του Αλεξανδρόπουλου.
Η έκθεση
Πυργιωτάκη. Ο κ. Βερναρδάκης τόνισε τα εξής σημεία της
έκθεσης: αναγνωρίζει ότι έγινε πολύ βιαστικά η διαδικασία. Αναφέρει ότι δεν
δόθηκε η αναλυτική λίστα μοριοδότησης γιατί δεν είχε καθαρογραφτεί και σε ένα
σημείο γράφει ότι κάποιοι φοιτητές κακώς μπήκαν στο μεταπτυχιακό ενώ κάποιοι
άλλοι κακώς έμειναν απ' έξω και σε αυτό το ζήτημα θα επανερχόταν “παρακάτω”, πράγμα
που δεν συνέβη. Οπότε η έκθεση δεν απαντά στο βασικό ερώτημα που τέθηκε προς
διερεύνηση. Η υπεράσπιση ζήτησε την κατ' αντιπαράσταση εξέταση του κ. Βερναρδάκη
με τον Πυργιωτάκη αλλά την επόμενη μέρα παρουσίασε έγγραφο που έδειχνε ότι ο
Πυργιωτάκης είναι στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και θα ήταν δύσκολο να παραβρεθεί
(συνηθίζει η υπεράσπιση να πετάει τέτοιου είδους πυροτεχνήματα που στη συνέχεια
προσπαθεί να μαζέψει)...
“Άθλιο νομικό κείμενο
το κείμενο της παραπομπής”. Ο κ. Βερναρδάκης ανέφερε
ότι παρεμπιπτόντως είχε συζητήσει με τον Προκόπη Παυλόπουλο και με τον Ευάγγελο
Βενιζέλο για την υπόθεση, οι οποίοι είχαν δει το κείμενο της παραπομπής και το
χαρακτήρισαν ως “άθλιο νομικό κείμενο”. Το πυροτέχνημα της υπεράσπισης να
κληθούν και οι δύο για να βεβαιώσουν τα λεγόμενα μαζεύτηκε την επομένη.
Η μοιραία
συνέλευση. Στην τελευταία συνέλευση πριν το θάνατο του
Στέλιου Αλεξανδρόπουλου, όπου ήθελε να ενημερώσει του συναδέλφους του για την
πειθαρχική του δίωξη, ο Κοτρόγιαννος ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρχε απαρτία, ενώ
στην πραγματικότητα έλειπαν μόνο δύο διδάσκοντες, και με αυτή τη δικαιολογία
δεν του έδωσε το λόγο! Όπως ανέφερε ο κ. Βερναρδάκης, ο Αλεξανδρόπουλος έτρεμε
μέσα στη συνέλευση και ήταν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση.
Για συμπληρωματική
κατάθεση η κα. Παπαδοπούλου; Όπως φάνηκε στη διάρκεια
της ακροαματικής διαδικασίας, η Σουζάνα Παπαδοπούλου, καθηγήτρια στο Μαθηματικό
του Πανεπιστημίου Κρήτης, στην οποία είχε ανατεθεί (μαζί με τους Γραμματικάκη
και Οικονόμου) από τη Σύγκλητο η διενέργεια έρευνας για το θέμα μετά το θάνατο
του Αλεξανδρόπουλου, είχε εξεταστεί ενώ έλειπαν από τη δικογραφία οι τελευταίες
σελίδες του πορίσματός της. Η πολιτική αγωγή και η εισαγγελέας έχουν ζητήσει να
κληθεί για συμπληρωματική κατάθεση, αίτημα που έχει απορρίψει η υπεράσπιση.
Απάδουσα η
συμπεριφορά των κατηγορουμένων. Ο κ. Ηλίας Νικολακόπουλος παρατήρησε ότι στο
πειθαρχικό συμβούλιο θα μπορούσαν να είχαν παραπεμφθεί οι σημερινοί
κατηγορούμενοι για τις μη διαφανείς διαδικασίες που ακολούθησαν κατά τις
εισαγωγικές εξετάσεις και όχι ο Αλεξανδρόπουλος για την άσκηση δημόσιας
κριτικής.
Προσβολές στους
μάρτυρες και στο ακροατήριο. Κλείνοντας να σημειώσουμε
τη στρατηγική της υπεράσπισης για υποβίβαση των καταθέσεων μέσω της υποβίβασης
των μαρτύρων, τους οποίους προσβάλλουν συνεχώς. Οι δικηγόροι της υπεράσπισης
δεν έχουν διστάσει να προσβάλουν ακόμη και τα μέλη της οικογένειας του Στέλιου
Αλεξανδρόπουλου εντός της αίθουσας του δικαστηρίου, καθώς και το ακροατήριο. Και
όλα αυτά υπό την πλήρη ανοχή της προέδρου του δικαστηρίου.
ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ-ΔΕΝ
ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ
Δικαιοσύνη στον
Στέλιο Αλεξανδρόπουλο
