Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Τα κύρια σημεία της δίκης 18 και 19 Δεκεμβρίου 2012

Η επόμενη δικάσιμος ορίστηκε για τις 9 Γενάρη, στις 9 το πρωί στα δικαστήρια Ρεθύμνου με τη συνέχεια της κατάθεσης του Σωτήρη Τσουκαρέλη. Στο μεταξύ ανεβάζουμε τα κυριότερα σημεία των τελευταίων δύο συνεδριάσεων του δικαστηρίου κατά την οποία ολοκλήρωσε την κατάθεσή του ο μάρτυρας Γιάννης Πυργιωτάκης και άρχισε να καταθέτει ο Σωτήρης Τσουκαρέλης. 

Ας θυμίσουμε τα παρακάτω γεγονότα πριν αναφερθούμε στα της δίκης: το φθινόπωρο του 2005 γίνεται ερώτηση στη βουλή σχετικά με τη φήμη παρατυπιών στην ένταξη φοιτητών στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ακολουθεί μια σύσταση από το υπουργείο Παιδείας προς τον πρύτανη Παλλήκαρη για διερεύνηση του θέματος (4/11/2005). Στη συνέχεια, αποστέλλεται επιστολή του Παλλήκαρη προς τον Πυργιωτάκη (18/11/2005), καθηγητή του Παιδαγωγικού τμήματος, στην οποία του αναθέτει τη διερεύνηση της υπόθεσης. Στο αρχικό κατηγορητήριο της τρέχουσας δίκης, κατηγορούμενος ήταν και ο Πυργιωτάκης, ο οποίος απαλλάχτηκε με βούλευμα του εφετείου Χανίων. Λόγω των συνεχών αναφορών προς το πρόσωπό του, θεωρήθηκε ως βασικός μάρτυρας της δίκης και κλήθηκε από το δικαστήριο. 

Οι συνθήκες ανάθεσης και περαίωσης της έρευνας Πυργιωτάκη. Η επιστολή ανάθεσης της διερεύνησης προς τον Πυργιωτάκη έχει ως συνημμένη μια επιστολή του Αλεξανδρόπουλου που συντάχθηκε στις 24/1/2006, πράγμα που θέτει σε αμφισβήτηση το κατά πόσο η εντολή διερεύνησης της υπόθεσης δόθηκε από τον πρύτανη όντως στις 18/11, αφήνοντας υπόνοιες για σκόπιμη αλλαγή της ημερομηνίας για να φανεί ότι ο πρύτανης ενήργησε άμεσα στη σύσταση του υπουργείου Παιδείας. Ο Πυργιωτάκης δεν μπόρεσε να απαντήσει σχετικά, καθώς δεν θυμόταν την ακριβή ημερομηνία ανάθεσης. Για τη διεξαγωγή της έρευνας είχε πρόσβαση μόνο στους φακέλους των υποψηφίων στους οποίους είχε αναφερθεί ο Αλεξανδρόπουλος στην ένστασή του. Δεν τέθηκαν υπόψη του επιστολές διαμαρτυρίας φοιτητών, ούτε άλλα έγγραφα που αφορούσαν το θέμα. Επιβεβαίωσε ότι δεν μίλησε με κανέναν από τους φοιτητές, τον Αλεξανδρόπουλο ή τα μέλη της επιτροπής αξιολόγησης, θεωρώντας ότι δεν ήταν απαραίτητο. Μόνο οι τελευταίοι και ο πρύτανης γνώριζαν για τη διεξαγωγή της έρευνας που θα απαντούσε στο υπουργείο Παιδείας. Την ολοκλήρωσε στις 21/2/2006 και την παρέδωσε δυο μέρες αργότερα. Κι εκεί, όπως τόνισε, τέλειωσε η οποία σχέση του με την υπόθεση. Η διεξαγωγή της έρευνας όπως και το πόρισμα είχαν, σύμφωνα με την κατάθεσή του, «εμπιστευτικό» χαρακτήρα, παρόλο που, όπως τόνισε η πολιτική αγωγή το θέμα αφορούσε όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα . Στο πόρισμα καταλήγει ότι η καταγγελία Αλεξανδρόπουλου «βρίθει ανακριβειών». 

Οι αποκλίσεις στη βαθμολογία των υποψηφίων. Του φάνηκαν εντελώς φυσιολογικές, ενώ τόνισε ότι θα τον προβλημάτιζε μόνο αν οι βαθμολογητές είχαν δώσει τους ίδιους βαθμούς. Η υψηλή βαθμολόγηση συστατικών επιστολών από διοικητικούς αξιωματούχους (π.χ. του περιφερειάρχη) δικαιολογείται καθώς αφορούσε την επαγγελματική κατάρτιση των υποψηφίων [να σημειώσουμε ωστόσο ότι όσοι έλαβαν τέτοιες επιστολές δεν εργάζονταν σε ανάλογες θέσεις]. Ανάλογες απαντήσεις έδωσε ο μάρτυρας και σχετικά με τις διαφοροποιήσεις στην αξιολόγηση της επάρκειας ξένης γλώσσας. 

Ιδανική λύση το πειθαρχικό συμβούλιο. Διευκρίνισε ότι το τμήμα είχε πολωθεί τόσο πολύ, ώστε όποιος κι αν αναλάμβανε να διερευνήσει την υπόθεση δεν θα κατέληγε σε πόρισμα με κοινή αποδοχή. Επομένως ο αρμοδιότερος φορέας ήταν το ανώτατο πειθαρχικό συμβούλιο των μελών ΔΕΠ (!). Ωστόσο παραδέχτηκε ότι δεν συνάδει με την ακαδημαϊκή πρακτική η μη παραχώρηση των αναλυτικών βαθμολογιών στον Αλεξανδρόπουλο. 

Δεν ήξερε ότι θα χρησιμοποιούνταν το πόρισμά του για τη σύνταξη της πειθαρχικής δίωξης. Ο Πυργιωτάκης διευκρίνισε ότι έμαθε από τα ΜΜΕ τη χρήση του πορίσματός του για τη σύνταξη της πειθαρχικής δίωξης και ότι δεν θα αναμειγνυόταν αν γνώριζε ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Αναφέρθηκε σε δημόσια δήλωσε που είχε κάνει και την οποία μπορείτε να βρείτε εδώ

«Περάσαμε πολύ φόβο». Ο κ. Σωτήρης Τσουκαρέλης, μάρτυρας της πολιτικής αγωγής και υψηλόβαθμο στέλεχος της ΠΑΣΠ μέχρι τα τέλη του 2005, ανέφερε συγκινημένος ότι η συγκεκριμένη εποχή συνιστούσε για όσους την έζησαν «μια συγκλονιστική περίοδο» με πολύ φόβο. Όσα μέλη των παρατάξεων ΠΑΣΠ και ΔΑΠ διαφωνούσαν με τις πελατειακές πρακτικές, περιθωριοποιήθηκαν στο εσωτερικό των παρατάξεων. Ο ίδιος και άλλοι συνάδελφοί του διαγράφτηκαν το Δεκέμβρη 2005 από την παράταξη της ΠΑΣΠ διότι υποστήριξαν την ένσταση Αλεξανδρόπουλου (είχε προηγηθεί ιδιωτική συνομιλία με τον Κοτρόγιαννο, κατά την οποία ο τελευταίος είχε πει στον Τσουκαρέλη ότι «είναι λίγα τα ψωμιά του»). Αναφέρθηκε εκτενώς σε συνομιλίες αλλά και σε έγγραφη κατάθεση που έχει στείλει η τότε πρόεδρος της ΔΑΠ Βάια Μούσα, η οποία αντιμετώπιζε παρόμοια κατάσταση, δεχόμενη πιέσεις από τα γραφεία των Κεφαλογιάννηδων και τον τότε πρόεδρο της ΝΟΔΕ Ρεθύμνου, ώστε να μην υποστηρίξουν τον Αλεξανδρόπουλο αλλά τον Λάβδα. Σε αντίθετη περίπτωση «θα κατέστρεφαν τη ζωή της και δεν θα έβρισκε ποτέ δουλειά στο αντικείμενό της». Ο τότε πρόεδρος της ΝΟΔΕ την είχε απειλήσει ότι «θα έφευγε νύχτα απ’ την Κρήτη». (Σημείωση: Όπως φάνηκε από την κατάθεση, ήταν η κ. Μούσα αυτή που προέτρεψε τον Αλεξανδρόπουλο να απευθυνθεί σε κάποιο από τα μεγάλα κόμματα και η ίδια προσφέρθηκε να μεταφέρει το ζήτημα στον πρόεδρο της ΝΟΔΕ. Ο τελευταίος αρχικά ήταν θετικός, αλλά μόλις τον επισκέφτηκε άλλαξε τη στάση του, δηλώνοντας ότι η ΝΔ έχει «πολιτικές σχέσεις» με τον Λάβδα. Η επιστολή του Αλεξανδρόπουλου που δόθηκε στον πρόεδρο της ΝΟΔΕ μέσω της κ. Μούσα βρέθηκε στη συνέχεια στα χέρια του Λάβδα που τη χρησιμοποίησε στο κατηγορητήριο παραπομπής του Αλεξανδρόπουλου). Σε ιδιωτική συνομιλία με τον κ. Τσουκαρέλη πριν από τη μοιραία συνέλευση, ο Αλεξανδρόπουλος τού είπε ότι «επιχειρείται η ακαδημαϊκή του εξόντωση», ενώ ο ίδιος ο κ. Τσουκαρέλης ανέφερε ότι ανάλογες φράσεις («θα του/της/σου καταστρέψω τη ζωή») είχε ακούσει αρκετές φορές από αυτό το «σύστημα» στο οποίο συμμετείχαν οι κατηγορούμενοι. Στην περίπτωση της κ. Μούσα που είχε πάρει πτυχιακή εργασία με τον Λάβδα, ο τελευταίος συνέδεε την πιθανότητα αποφοίτησής της με το ποιον θα στήριζε η ΔΑΠ στις επόμενες εκλογές στο πανεπιστήμιο. Η ίδια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πτυχιακή της και να την αντικαταστήσει με δυο σεμινάρια για να μη συνεχίσει να έχει ο Λάβδας περιθώρια πίεσης. Αναφέρθηκε, επίσης, ότι οι περισσότεροι καθηγητές δεν ήθελαν να αναμειχθούν σε ό,τι αναδείχθηκε ως υπόθεση Αλεξανδρόπουλου είτε από φόβο είτε επειδή ήταν «ακαδημαϊκοί»: «δεν ήθελαν μπλεξίματα για να μπορούν να κάνουν την ακαδημαϊκή τους δουλειά». 

Πελατειακές σχέσεις παρατάξεων με κατηγορούμενους. Παρότι το δικαστήριο θεωρούσε άσχετο με το κατηγορητήριο το όλο πλέγμα πελατειακών σχέσεων εντός του πανεπιστημίου, ο κ. Τσουκαρέλης επέμενε ότι αυτό ακριβώς συνιστά την ουσία της υπόθεσης, καθώς το ποιοι ευνοήθηκαν και ποιοι αδικήθηκαν στο μεταπτυχιακό είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό. Ανέφερε ότι κατά τη δεύτερη χρονιά από τη σύσταση του μεταπτυχιακού προγράμματος Πολιτικής Επιστήμης κυκλοφορούσαν τα ονόματα όσων είχαν περάσει, παρότι ακόμη δεν είχαν ανακοινωθεί, ενώ διαδιδόταν ότι υπήρχε μια λίστα που θα έδινε ο Γιάννης Δραμουντάνης, ηγετικό στέλεχος της ΠΑΣΠ, στον Κοτρόγιαννο (πρόεδρο του τμήματος) με ονόματα μελών της ΠΑΣΠ που θα έδιναν στο μεταπτυχιακό. Λόγω αυτών των φημών, η επταμελής γραμματεία της ΔΑΠ είχε επισκεφτεί τον Κοτρόγιαννο για να του θέσει το ζήτημα και ο Κοτρόγιαννος τους ρώτησε αν επιθυμούν «ισοκατανομή» μεταξύ των παρατάξεων. Εκείνοι απάντησαν ότι επιθυμούν αξιοκρατία κι εκείνος επανέλαβε ειρωνικά τη λέξη. Το πλέγμα των πελατειακών σχέσεων περιλάμβανε από καλές βαθμολογίες («πάρε τον Παπαδάκη, που είναι δικός μας, και θα παίρνεις πάντα 10». Ο ίδιος ο Παπαδάκης ήταν πρώην ΠΑΣΠίτης με πολύ γρήγορη ανέλιξη στο τμήμα) μέχρι αλισβερίσι στις διοικητικές θέσεις του πανεπιστημίου, εξωθώντας νεαρά παιδιά σε τέτοιες πρακτικές. Οι Κοτρόγιαννος και Λάβδας «ευνοούσαν και ευνοούν τους ανθρώπους που τους δηλώνουν υποταγή. Τους ανθρώπους του συστήματός τους». Η κατάσταση αυτή υπήρχε από την ίδρυση του τμήματος, αλλά ίσως όχι στην ίδια ένταση, και δεν είναι γενικευμένη, αλλά αφορά τους κατηγορουμένους. 

Υποστήριξη προς Αλεξανδρόπουλο. Με την κατάθεση του κ. Τσουκαρέλη ανατρέπεται το κλίμα ότι ο Αλεξανδρόπουλος πολεμούσε μόνος του κατά της διαφθοράς. Ο κ. Τσουκαρέλης επισήμανε ότι στο εσωτερικό της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ υπήρχαν κομμάτια που υποστήριζαν τον Αλεξανδρόπουλο και ανέφερε την ύπαρξη αποφάσεων του φοιτητικού συλλόγου του τμήματος που ζητούσαν να διερευνηθεί το θέμα της εισαγωγής στο μεταπτυχιακό. Ο ίδιος είχε επισκεφτεί τον εισαγγελέα Ρεθύμνου για το ζήτημα, ο οποίος τον έδιωξε απ’ τον γραφείο του μόλις άκουσε περί τίνος πρόκειται.


ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ-ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ
Δικαιοσύνη στον Στέλιο Αλεξανδρόπουλο

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Δήλωση της οικογένειας του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου

Ανεβάζουμε σύνδεσμο με δήλωση της οικογένειας του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου, την οποία προσυπογράφουμε.

Το άρθρο στο οποίο παρατίθεται η δήλωση: www.neakriti.gr

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Τα κύρια σημεία της δίκης 3, 4, 5 και 6 Δεκεμβρίου 2012


Η δίκη συνεχίζεται σήμερα 18 και αύριο 19 Δεκεμβρίου. Στο μεταξύ ανεβάζουμε περίληψη της δίκης των προηγούμενων συνεδράσεων.
Η βδομάδα 3, 4, 5 και 6 Δεκεμβρίου αναδείχτηκε ως η σημαντικότερη μέχρι στιγμής ως προς την αποκάλυψη στοιχείων για την υπόθεση και για την ανασύνθεση του ζοφερού κλίματος που επικρατούσε (και συνεχίζει να επικρατεί) στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Η ολοκλήρωση 13 συνεδριάσεων έχει ήδη δημιουργήσει μια κοινή γλώσσα σε όσους παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα της δίκης, που περιλαμβάνει αρκετά ονόματα, περιστατικά και ημερομηνίες. Θα προσπαθήσουμε στο κείμενο που ακολουθεί να τα μοιραστούμε όσο πιο απλά και περιεκτικά γίνεται. Για ένα πιο εισαγωγικό κείμενο για την υπόθεση, μπορείτε να μεταβείτε εδώ.

Η μοναδικότητα της πειθαρχικής παραπομπής του Αλεξανδρόπουλου. Αυτό το στοιχείο ανέδειξε τη Δευτέρα 3/12 η κατάθεση του κ. Ηλία Νικολακόπουλου, καθηγητή του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών και προσωπικού φίλου του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου, ως προς τα εξής:
ñ  Σύμφωνα με το κείμενο της πειθαρχικής παραπομπής (εδώ το πλήρες κείμενο) ο Αλεξανδρόπουλος κατηγορείται για “αναξιοπρεπή συμπεριφορά βαρέως απάδουσα στην αξιοπρέπεια πανεπιστημιακού λειτουργού και η οποία είχε ως αποτέλεσμα να τρωθεί το κύρος του Ιδρύματος”. Η ορολογία προέρχεται από το άρθρο στο οποίο βασίζεται η δίωξη (Σημείωση: Το κείμενο του άρθρου 326 του ν. 5343/1932 λέει τα ακόλουθα: «Εάν τακτικός ή έκτακτος καθηγητής του Πανεπιστημίου παραβαίνη τα εαυτού καθήκοντα, εάν επιδεικνύη ραθυμίαν ή κουφότητα ασύγγνωστον περί την εκπλήρωσιν αυτών, εάν επιδεικνύη διαγωγήν απάδουσαν εις την αξιοπρέπειαν του Πανεπιστημιακού λειτουργού, εάν αυτοβούλως εγκαταλείψη την θέσιν αυτού, τιμωρείται πειθαρχικώς δι` εγγράφου επιπλήξεως, δια προστίμου ουχί κατωτέρου του δεκάτου ουδ` ανωτέρου ολοκλήρου του μηνιαίου μισθού, δια προσωρινής απολύσεως από ενός μηνός μέχρι ενός έτους ή δι` οριστικής απολύσεως».). Σύμφωνα με τις επισημάνσεις του κ. Νικολακόπουλου, πρώτη φορά ορίζεται ως “βαρέως απάδουσα συμπεριφορά” η άσκηση δημόσιας κριτικής. Συνήθως αφορά εκτεταμένη λογοκλοπή ή μη πλήρωση διδακτικών καθηκόντων. Όπως ο ίδιος τόνισε, είναι τόσο καταχρηστική η ερμηνεία του όρου με αυτόν τον τρόπο, που φτάνει τα όρια της παραβίασής του.
ñ  Κατέδειξε ως πρωτοφανές ως προς τη διαδικασία τη μη κλήση του Αλεξανδρόπουλου σε προηγούμενη ακρόαση πριν την επίδοση του κειμένου της παραπομπής.
ñ  Ως πρωτοφανή ανέδειξε επίσης την επίδοση της δίωξης τη Μεγάλη Τετάρτη, ώστε να έχει να αντιμετωπίσει ο Αλεξανδρόπουλος ένα κλειστό πανεπιστήμιο για δυο βδομάδες (η υπεράσπιση τόνισε ότι ο τότε πρύτανης Ιωάννης Παλλήκαρης είχε στείλει την παραπεμπτική επιστολή ήδη από την Παρασκευή πριν τις διακοπές, αλλά θεωρούμε πως η διαφορά είναι τόσο μικρή ώστε είναι ανάξια λόγου).
Ο ίδιος είχε συμβουλέψει τον Αλεξανδρόπουλο μια μέρα πριν τη Γενική Συνέλευση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης που έμελλε να είναι η αφορμή του θανάτου του, να μην παραβρεθεί στη συνέλευση του τμήματος και να κατεβεί με δικηγόρο, καθώς μόνο έτσι μπορούσε να αντιμετωπιστεί “τέτοια κακοήθης συμπεριφορά”. Τόνισε επίσης ότι το πειθαρχικό συμβούλιο συνιστά βαρύτατο πλήγμα για έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο.

“Χειραγωγήσιμα” και άρα “διάτρητα” τα κριτήρια επιλογής για το μεταπτυχιακό. Ο κ. Ηλίας Νικολακόπουλος καλούνταν να κάνει συνεχείς συγκρίσεις μεταξύ του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών και του αντίστοιχου του Πανεπιστημίου Κρήτης. Θεωρεί λοιπόν ότι σαφώς υστερεί το δεύτερο και εμμέσως επέδωσε ευθύνες για αυτή την κατάσταση στους κατηγορουμένους (Σημείωση: Υπενθυμίζουμε ότι κατηγορούμενοι για παράβαση καθήκοντος, ενδεχόμενο δόλο και βλάβη κατά τρίτων είναι η τότε επιτροπή επιλογής στο μεταπτυχιακό που αποτελούνταν από τους Κώστα Λάβδα (τότε αντιπρύτανη), Δημήτρη Κοτρόγιαννο (τότε πρόεδρο του τμήματος) και Μαρία Μενδρινού (τότε διευθύντρια του μεταπτυχιακού του τμήματος), καθώς και ο Ιωάννης Παλλήκαρης (τότε πρύτανης του πανεπιστημίου) για τη μη σύννομη πειθαρχική δίωξη του Αλεξανδρόπουλου). Τόνισε ότι η αυστηρή ποσοτικοποίηση των κριτηρίων αξιολόγησης δεν οδηγεί σε αντικειμενικότητα, ενώ η απόλυτη έλλειψη διαφάνειας συνηγορεί στο ύποπτο της διαδικασίας. Θα συμπληρώναμε ότι το ίδιο δείχνει και η μη επίδοση της λίστας αναλυτικής μοριοδότησης που τόσο επισταμένα ζητούσε ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος.

“Η επάρκεια σε μια γλώσσα είναι επάρκεια.” Για την υπερβολική έμφαση που έχει δοθεί στο ζήτημα τη γλώσσας στο κατηγορητήριο, όπου φαίνεται ότι άτομα με Lower στα αγγλικά βαθμολογήθηκαν περισσότερο από άτομα που είχαν proficiency (!), ενώ υπήρξε και μια κάποια διαφοροποίηση μεταξύ ατόμων που είχαν proficiency από το πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ σε σχέση με του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, ο κ. Νικολακόπουλος δεν μπορούσε να αντιληφθεί πώς θα μπορούσε να υπάρχει ακόμη και μισή μονάδα διαφορά για τη βαθμολογία ενός πτυχίου επάρκειας ξένης γλώσσας.

Πελατειακές σχέσεις κατηγορουμένων με ΠΑΣΠ και ΔΑΠ. Ο κ. Χριστόφορος Βερναρδάκης, τότε λέκτορας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης που κατέθετε επί τρεις μέρες, ανέφερε ότι φοιτητές της ΔΑΠ είχαν μεταφέρει σε αυτόν και άλλους καθηγητές ότι δέχονταν πιέσεις ακόμη και από τα γραφεία των Κεφαλογιάννηδων (“πατέρα και κόρης”) για να ψηφίσουν συγκεκριμένα άτομα σε θέσεις διοίκησης του τμήματος, ενώ ο Κοτρόγιαννος είχε αναλάβει προσωπικά την εκκαθάριση της ΠΑΣΠ από διαφωνούντες, καθώς έγιναν διαγραφές με δική του παρότρυνση. Τα μέλη της ΠΑΣΠ προτρέπονταν να πάρουν τα μαθήματα συγκεκριμένων καθηγητών όπου θα τύγχαναν ευνοϊκότερης μεταχείρισης.

Ιδιωτικές συνομιλίες. Ο κ. Βερναρδάκης μετέφερε στο δικαστήριο δύο ιδιωτικές συνομιλίες με τον Κοτρόγιαννο. Η μία έγινε σε μια καφετέρια στην Αθήνα το Μάιο-Ιούνιο 2005, όπου ο Κοτρόγιαννος φέρεται να ανέφερε στη Μαρία Μενδρινού, παρουσία του κ. Βερναρδάκη, τρία συγκεκριμένα ονόματα υποψηφίων που έπρεπε να κοπούν από το μεταπτυχιακό. Είπε χαρακτηριστικά ότι “σ' αυτές τις επιλογές θέλω να δώσω μηνύματα”. Η δεύτερη συνομιλία έλαβε χώρα στο γραφείο του κ. Βερναρδάκη μετά την επίμαχη συνέλευση όπου ο Αλεξανδρόπουλος αποκάλυψε την πειθαρχική του δίωξη στο τμήμα. Στην ιδιαίτερη αυτή συνομιλία με τον Κοτρόγιαννο, ο κ. Βερναρδάκης εξέφρασε του φόβους του για το χειρότερο (στο δικαστήριο είπε ότι ήταν τέτοια η ψυχολογική φόρτιση του Αλεξανδρόπουλου που φοβόταν ότι μπορούσε ακόμη και ν' αυτοκτονήσει) και ο Κοτρόγιαννος είπε “άστο, δεν πειράζει”. Σε αυτό το σημείο η υπεράσπιση απείλησε με μήνυση, σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης του μάρτυρα.

Παραποίηση εγγράφων. Ο κ. Βερναρδάκης πρότεινε ότι θα έπρεπε να κατατεθεί το ηλεκτρονικό αρχείο της αναλυτικής μοριοδότησης των εξετάσεων των μεταπτυχιακών φοιτητών για να αποκαλυφθούν οι τυχόν τροποποιήσεις, καθώς θεωρεί ότι στοιχεία που δεν βγάζουν νόημα (ποιος βαθμολογήθηκε με τι και γιατί) συνιστούν “μεταγενέστερες εκλογικεύσεις” (δηλαδή έγινε απόπειρα εκ των υστέρων να βγει κάποια αναλυτική βαθμολογία με βάση τους μέσους όρους και όχι το αντίθετο) και ότι η λίστα δεν δόθηκε ποτέ γιατί “άλλαζε συνεχώς”. Επίσης παρατήρησε πως η επιχειρηματολογία ότι η λίστα αναλυτικής μοριοδότησης περιείχε προσωπικά δεδομένα και γι' αυτό δεν δινόταν στον Αλεξανδρόπουλο δεν υπήρχε εξαρχής στις επιστολές των κατηγορουμένων, αλλά αναπτύχθηκε πολύ αργότερα (ο ίδιος έθεσε μετά το θάνατο του Αλεξανδρόπουλου ερώτημα στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων που αποφάνθηκε ότι οι διδάσκοντες του τμήματος μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε αυτά τα έγγραφα).
Επίσης έθεσε υπό αμφισβήτηση την ημερομηνία της εντολής διερεύνησης στον Πυργιωτάκη (Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Αλεξανδρόπουλου να θέσει το ζήτημα στο τμήμα και στη σύγκλητο, γίνεται ερώτηση στη Βουλή, και το υπουργείο Παιδείας στέλνει στις 4/11/2005 σύσταση στο πανεπιστήμιο να διερευνήσει το θέμα. Στις 18/11 υπάρχει επιστολή του Παλλήκαρη που αναθέτει τη διερεύνηση της υπόθεσης στον καθηγητή του Παιδαγωγικού, Ιωάννη Πυργιωτάκη). Η ημερομηνία δείχνει ότι ο πρύτανης ενήργησε άμεσα. Ωστόσο ο κ. Βερναρδάκης διέθετε έγγραφο της ίδιας ημερομηνίας όπου η υπογραφή του Παλλήκαρη είναι διαφορετική, υπονοώντας ότι μία από τις δύο δεν ανήκει στον Πρύτανη και ότι η εντολή δόθηκε πολύ μεταγενέστερα στον Πυργιωτάκη (στη συνέχεια ο Παλλήκαρης αναγνώρισε και τις δύο υπογραφές ως δικές του). Υποστήριξε την υπόθεση με βάση επιστολές που είχαν γραφτεί τον Ιανουάριο του 2006 και ενώ αναφέρονταν σε όλα τα σχετικά έγγραφα για την υπόθεση δεν έκαναν αναφορά στην εντολή Πυργιωτάκη.
Τέλος έθεσε το ζήτημα της πλημμελούς τήρησης πρακτικών στις συνελεύσεις του τμήματος και ότι δεν υπήρξε ποτέ έγκριση πρακτικών προηγούμενων συνελεύσεων, πράγμα που θέτει υπό αίρεση ακόμη και τα υπάρχοντα έγγραφα.

Η συνέλευση επικύρωσης των αποτελεσμάτων. Στο ερώτημα του δικαστηρίου γιατί δεν ζητήθηκε από τον Αλεξανδρόπουλο περισσότερος χρόνος για την επικύρωση των αποτελεσμάτων εισαγωγής στο μεταπτυχιακό, ο κ. Βερναρδάκης απάντησε ότι πιέστηκε η συνέλευση από την επιτροπή αξιολόγησης (τους κατηγορουμένους δηλαδή) να ολοκληρώσει τη διαδικασία και ιδιαίτερα ο Κώστας Λάβδας ρώτησε αν υπάρχει ζήτημα εμπιστοσύνης προς την επιτροπή. Η συνέλευση δεν έθεσε τέτοιο θέμα, οπότε τα αποτελέσματα επικυρώθηκαν υπό την αίρεση ότι όποιος θέλει μπορεί να δει τα πλήρη στοιχεία. Ο κ. Βερναρδάκης ανέφερε επίσης ότι η ίδια η σύνθεση της συγκεκριμένης συνέλευσης ήταν παράτυπη, καθώς συμμετείχαν δυο μεταπτυχιακοί φοιτητές που είχαν οριστεί τις προηγούμενες μέρες ως εκπρόσωποι των μεταπτυχιακών από τον ίδιο τον Δημήτρη Κοτρόγιαννο!

Ανενημέρωτο το τμήμα. Ο κ. Βερναρδάκης τόνισε ότι το τμήμα δεν είχε καμία ενημέρωση για τη σύσταση του υπουργείου Παιδείας να διερευνηθεί το ζήτημα των μεταπτυχιακών παρότι η επιστολή ανέγραφε ότι έπρεπε να κοινοποιηθεί προς το τμήμα. Καμία ενημέρωση δεν υπήρξε ούτε για τη διερεύνηση Πυργιωτάκη ο οποίος περιορίστηκε στα έγγραφα και δεν ζήτησε την κατάθεση κανενός (ούτε φυσικά και του Αλεξανδρόπουλου). Δεν ενημερώθηκε ούτε για την έκθεση Πυργιωτάκη αφότου ολοκληρώθηκε η έρευνά του, αλλά ούτε και για την πειθαρχική δίωξη του Αλεξανδρόπουλου. Η Γενική Συνέλευση του τμήματος άκουσε πρώτη φορά για την δίωξη στη συνεδρίασή της πριν το θάνατο του Αλεξανδρόπουλου.

Η έκθεση Πυργιωτάκη. Ο κ. Βερναρδάκης τόνισε τα εξής σημεία της έκθεσης: αναγνωρίζει ότι έγινε πολύ βιαστικά η διαδικασία. Αναφέρει ότι δεν δόθηκε η αναλυτική λίστα μοριοδότησης γιατί δεν είχε καθαρογραφτεί και σε ένα σημείο γράφει ότι κάποιοι φοιτητές κακώς μπήκαν στο μεταπτυχιακό ενώ κάποιοι άλλοι κακώς έμειναν απ' έξω και σε αυτό το ζήτημα θα επανερχόταν “παρακάτω”, πράγμα που δεν συνέβη. Οπότε η έκθεση δεν απαντά στο βασικό ερώτημα που τέθηκε προς διερεύνηση. Η υπεράσπιση ζήτησε την κατ' αντιπαράσταση εξέταση του κ. Βερναρδάκη με τον Πυργιωτάκη αλλά την επόμενη μέρα παρουσίασε έγγραφο που έδειχνε ότι ο Πυργιωτάκης είναι στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και θα ήταν δύσκολο να παραβρεθεί (συνηθίζει η υπεράσπιση να πετάει τέτοιου είδους πυροτεχνήματα που στη συνέχεια προσπαθεί να μαζέψει)...

“Άθλιο νομικό κείμενο το κείμενο της παραπομπής”. Ο κ. Βερναρδάκης ανέφερε ότι παρεμπιπτόντως είχε συζητήσει με τον Προκόπη Παυλόπουλο και με τον Ευάγγελο Βενιζέλο για την υπόθεση, οι οποίοι είχαν δει το κείμενο της παραπομπής και το χαρακτήρισαν ως “άθλιο νομικό κείμενο”. Το πυροτέχνημα της υπεράσπισης να κληθούν και οι δύο για να βεβαιώσουν τα λεγόμενα μαζεύτηκε την επομένη.

Η μοιραία συνέλευση. Στην τελευταία συνέλευση πριν το θάνατο του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου, όπου ήθελε να ενημερώσει του συναδέλφους του για την πειθαρχική του δίωξη, ο Κοτρόγιαννος ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρχε απαρτία, ενώ στην πραγματικότητα έλειπαν μόνο δύο διδάσκοντες, και με αυτή τη δικαιολογία δεν του έδωσε το λόγο! Όπως ανέφερε ο κ. Βερναρδάκης, ο Αλεξανδρόπουλος έτρεμε μέσα στη συνέλευση και ήταν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση.

Για συμπληρωματική κατάθεση η κα. Παπαδοπούλου; Όπως φάνηκε στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, η Σουζάνα Παπαδοπούλου, καθηγήτρια στο Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Κρήτης, στην οποία είχε ανατεθεί (μαζί με τους Γραμματικάκη και Οικονόμου) από τη Σύγκλητο η διενέργεια έρευνας για το θέμα μετά το θάνατο του Αλεξανδρόπουλου, είχε εξεταστεί ενώ έλειπαν από τη δικογραφία οι τελευταίες σελίδες του πορίσματός της. Η πολιτική αγωγή και η εισαγγελέας έχουν ζητήσει να κληθεί για συμπληρωματική κατάθεση, αίτημα που έχει απορρίψει η υπεράσπιση.

Απάδουσα η συμπεριφορά των κατηγορουμένων.  Ο κ. Ηλίας Νικολακόπουλος παρατήρησε ότι στο πειθαρχικό συμβούλιο θα μπορούσαν να είχαν παραπεμφθεί οι σημερινοί κατηγορούμενοι για τις μη διαφανείς διαδικασίες που ακολούθησαν κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις και όχι ο Αλεξανδρόπουλος για την άσκηση δημόσιας κριτικής.

Προσβολές στους μάρτυρες και στο ακροατήριο. Κλείνοντας να σημειώσουμε τη στρατηγική της υπεράσπισης για υποβίβαση των καταθέσεων μέσω της υποβίβασης των μαρτύρων, τους οποίους προσβάλλουν συνεχώς. Οι δικηγόροι της υπεράσπισης δεν έχουν διστάσει να προσβάλουν ακόμη και τα μέλη της οικογένειας του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου εντός της αίθουσας του δικαστηρίου, καθώς και το ακροατήριο. Και όλα αυτά υπό την πλήρη ανοχή της προέδρου του δικαστηρίου.

ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ-ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ
Δικαιοσύνη στον Στέλιο Αλεξανδρόπουλο

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

H συνέχεια της δίκης

Η δίκη συνεχίζεται την επόμενη βδομάδα Δευτέρα 3/12, Τρίτη 4/12, Τετάρτη 5/12, Πέμπτη 6/12 με πολύ σημαντικούς μάρτυρες. Αρχίζει στις 9 το πρωί.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Απόφαση Δ.Σ. Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού Παν/μίου Κρήτης σχετικά με την καταγγελία των Πολιτιστικών Ομάδων!


Καταγγελία των Πολιτιστικών Ομάδων Παν/μίου Κρήτης (Ρέθυμνο)

Ενημέρωση της ακαδημαϊκής κοινότητας για απαράδεκτα γεγονότα που συνέβησαν στο χώρο της Πανεπιστημιούπολης Γάλλου την Τρίτη 13 Νοεμβρίου 

Αγαπητοί συνάδελφοι, 

Έπειτα από συνέλευση των Πολιτιστικών Ομάδων του Πανεπιστημίου Κρήτης που δρουν στο Ρέθυμνο, αποφασίσαμε ότι τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο αμφιθέατρο Δ3 κατά τη διάρκεια της τελετής αποφοίτησης των τμημάτων Πολιτικής Επιστήμης και Ψυχολογίας του Π.Κ. στις 13 Νοεμβρίου είναι μείζονος σημασίας, ότι δεν συνάδουν ούτε με τις αρχές ούτε με τις αξίες που οφείλει να υπερασπιστεί το δημόσιο πανεπιστήμιο και, ως εκ τούτου, οφείλουμε να τα γνωστοποιήσουμε στην πανεπιστημιακή κοινότητα. 

Όπως ίσως θα γνωρίζετε, από τα τέλη Οκτωβρίου βρίσκεται σε εξέλιξη η δίκη για την υπόθεση του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου, ο οποίος το 2005 αποκάλυψε παρατυπίες κατά την διαδικασία επιλογής στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης. Το 2006 του κοινοποιήθηκε η παραπομπή του στο πειθαρχικό συμβούλιο των μελών ΔΕΠ για ανάρμοστη συμπεριφορά και δυσφήμηση του πανεπιστημίου (το πλήρες κείμενο της παραπομπής, καθώς και άλλα κείμενα, μπορούν να αναζητήσουν οι ενδιαφερόμενοι στο σχετικό αρχείο της ΠΟΣΔΕΠ). Μετά από μια θυελλώδη συνέλευση τμήματος, όπου δεν του δόθηκε ο λόγος για να ενημερώσει τους συναδέλφους του, ο Στ. Αλεξανδρόπουλος επέστρεψε φορτισμένος στο γραφείο του όπου πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Στην υπόθεση κατηγορούμενοι είναι ο τότε πρύτανης που υπέγραφε την πειθαρχική δίωξη, Ιωάννης Παλλήκαρης, καθώς και η επιτροπή αξιολόγησης στη διαδικασία επιλογής μεταπτυχιακών φοιτητών κ.κ. Κώστας Λάβδας (τότε αντιπρύτανης), Δημήτρης Κοτρόγιαννος (τότε προέδρος του τμήματος) και Μαρία Μενδρινού (διευθύντρια του μεταπτυχιακού προγράμματος). 

Θεωρώντας ότι οι ίδιες αξίες και αρχές που πρέσβευε ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος, και που μετά το θάνατό του ξεσήκωσαν θύελλα έντονων αντιδράσεων από μεγάλο μέρος της ακαδημαϊκής κοινότητας, είναι ζητούμενες ακόμη και σήμερα στο πανεπιστήμιο, κρίναμε αναγκαία μια ενημερωτική παρέμβαση κατά την τελετή αποφοίτησης του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης. Εκτός από τους ευνόητους λόγους, υπάρχει ένας επιπλέον: την απονομή πτυχίων θα τελούσε ο πρόεδρος του τμήματος και κατηγορούμενος στην υπόθεση Αλεξανδρόπουλου, κ. Κώστας Λάβδας. 

Κατά την τελετή αναρτήθηκε πανό στο πίσω μέρος της αίθουσας Δ3 που έγραφε «Δεν φοβόμαστε, δεν ξεχνάμε. Δικαιοσύνη στον Στ. Αλεξ/πουλο» και μοιράστηκε ένα ενημερωτικό κείμενο. Δεν φωνάχτηκαν συνθήματα ούτε έγινε κάποια άλλη παρέμβαση στην τελετή. Μετά από λίγο, η κ. Ελευθερία Αλεφαντινού, υπάλληλος στο Γραφείο Διασύνδεσης του Πανεπιστημίου, αφού είπε ότι «ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεών του!» άρχισε να φωτογραφίζει το πανό με το κινητό της, αλλά κυρίως όσους το κρατούσαν, τους οποίους φρόντισε να ενημερώσει ότι πλέον ήταν καταγεγραμμένοι. Στη συνέχεια ο πρόεδρος της ΔΑΠ του τμήματος ζήτησε αρκετά έντονα να κατεβεί το πανό. Αργότερα, μια σειρά φοιτητών, σχετιζόμενων με την παράταξη της ΔΑΠ, φρόντισαν να παραταχθούν μπροστά στο πανό, ούτως ώστε να μη φαίνεται, διατυπώνοντας σεξιστικά σχόλια προς τις συμφοιτήτριές μας που το κρατούσαν. 

Μετά το πέρας της τελετής, συμφοιτητές μας και μέλη των Πολιτιστικών Ομάδων, μετέβησαν στο Γραφείο Διασύνδεσης για να ζητήσουν από την κ. Αλεφαντινού, με ευγενικό πάντα τρόπο, τη διαγραφή των φωτογραφιών οι οποίες εμπεριείχαν τα πρόσωπά τους χωρίς τη δική τους συναίνεση. Η κ. Αλεφαντινού αρνήθηκε επανειλημμένα, επαναλαμβάνοντας αρκετές φορές ότι «καθένας έχει την ευθύνη των πράξεών του». Όπως θα μαθαίναμε την επόμενη μέρα, η κ. Αλεφαντινού είναι μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη, παρό,τι είχε αρνηθεί κάθε σχέση με την υπόθεση, και διατηρεί κάποιου είδους συνεργασία, λεπτομέρειες για την οποία δεν γνωρίζουμε, με τον κατηγορούμενο στην υπόθεση και πρόεδρο του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης κ. Κώστα Λάβδα. Την επομένη, μάλιστα, σε διάλειμμα της ακροαματικής διαδικασίας της δίκης, ο δικηγόρος των κ.κ. Λάβδα και Κοτρόγιαννου, κ. Στ. Γεωργίου, έδειχνε τον έναν από τους δύο συμφοιτητές μας υποδεικνύοντας πως αυτός ήταν που «απείλησε την Ελευθερία». Ο συμφοιτητής μας συνέχισε να είναι δακτυλοδεικτούμενος και στις επόμενες συνεδρίες του δικαστηρίου. 

Κατά τον απολογισμό της ενημερωτικής παρέμβασης από τη συνέλευση των Πολιτιστικών Ομάδων και κατόπιν αναλυτικής καταγραφής όλων όσων συνέβησαν καταλήξαμε ότι η δράση μας και ο τρόπος που έλαβε χώρα δεν έχει τίποτα το αξιόμεμπτο, ούτε και η απαίτηση των συμφοιτητών μας να σβήσει η κ. Αλεφαντινού τις φωτογραφίες. Θεωρούμε το όλο συμβάν ως απόπειρα τρομοκράτησης και εκφοβισμού, που συνεχίζεται και μέσα στο χώρο του δικαστηρίου: το ενημερωτικό κείμενο που μοιράστηκε χρησιμοποιήθηκε την επομένη από την υπεράσπιση των κατηγορουμένων ως αποδεικτικό της αναγκαιότητας έκτακτων μέτρων αστυνόμευσης εντός και εκτός της αίθουσας του δικαστηρίου. 

Πιστεύουμε πως το συντριπτικό κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας καταδικάζει παρόμοια περιστατικά. Ωστόσο καλούμε την παρέμβαση του Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων του Π.Κ. καθώς θεωρούμε ότι δεν συνάδει με τα καθήκοντα μιας διοικητικής υπαλλήλου η λήψη φωτογραφιών ειρηνικών φοιτητικών διαμαρτυριών και η διατύπωση απειλών εις βάρος τους. 


Συνέλευση Πολιτιστικών Ομάδων του Π.Κ. (Ρέθυμνο)
Ρέθυμνο, 18 Νοεμβρίου 2012



Αυτή η καρδιά δεν σταματά να χτυπά!


Το κείμενο που ακολουθεί αναδεικνύει τον πολιτικό χαρακτήρα της υπόθεσης Αλεξανδρόπουλου. Ο αγώνας του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου δεν ήταν μόνο η εξαιρετική περίπτωση μιας μοναχικής μάχης ενάντια στη διαφθορά και την αναξιοκρατία, αλλά παράλληλα συνιστά το τελευταίο του μάθημα για την υπεράσπιση της εργασιακής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε ένα περιβάλλον ιεραρχικής τρομοκρατίας, εργαλειακής εξατομίκευσης, συναλλαγών και υποταγής. Τα σημαντικά στοιχεία που αφορούν τις καταγγελίες του Αλεξανδρόπουλου είναι δημοσιευμένα και είναι υποχρέωση κάθε μέλους της ακαδημαϊκής κοινότητας να τα γνωρίζει όπως και να παρακολουθεί τη δίκη. Δικό μας χρέος εδώ είναι να κινητοποιήσουμε την πολιτική μνήμη γύρω από την υπόθεση.

Το 2006 ο καθηγητής Στέλιος Αλεξανδρόπουλος διαπιστώνει και τεκμηριώνει παρατυπίες και “εύνοιες” στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης κατά την διαδικασία επιλογής φοιτητών για το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα. Συνεπής στους αγώνες του για αξιοκρατία και διαφάνεια στο δημόσιο πανεπιστήμιο, παίρνει την απόφαση να υπερασπιστεί την εργασιακή του αξιοπρέπεια, ερχόμενος αντιμέτωπος με ένα καθεστώς τρομοκράτησης, ένοχης σιωπής, συναλλαγών και διαφθοράς.

Ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος κινείται θεσμικά και ζητάει να διεξαχθεί έρευνα ανοίγοντας το ζήτημα πρώτα στη συνέλευση του τμήματός του και στη συνέχεια στη σύγκλητο. Καταθέτει πολυσέλιδη ένσταση όπου τεκμηριώνει ότι απορρίφθηκαν άριστοι φοιτητές, ενώ δεν τηρήθηκαν ή παραποιήθηκαν τα κριτήρια ένταξης στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα για να εξυπηρετηθούν οι “ημέτεροι” της ιεραρχίας του τμήματος. Οι καταγγελίες θορυβούν τη διοίκηση και το τμήμα επιχειρεί να φιμώσει τον Αλεξανδρόπουλο. Η συνένοχη σύγκλητος δεν του δίνει καν το δικαίωμα λόγου, ενώ η πρυτανεία δεν επιτρέπει στη σύγκλητο να εξετάσει ή να συζητήσει την ένστασή του. Με ελάχιστες αντιρρήσεις οι συγκλητικοί, από αμέλεια ή εθελοδουλία, αποδέχονται τη βούληση της πρυτανείας.

Το ακαδημαϊκό έτος 2005-2006 η διοίκηση του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης, σε συνεργασία με την πρυτανική αρχή, επιβάλλουν ένα καθεστώς σιωπής. Η γραμματεία του τμήματος λειτουργεί και ως γραμματεία της πρυτανείας και αρνείται να χορηγήσει στον Αλεξανδρόπουλο αναλυτικά στοιχεία της μοριοδότησης για την εισαγωγή στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα, όπως και στοιχεία που αφορούν τις απομαγνητοφωνήσεις της συγκλήτου. Καθώς ο Αλεξανδρόπουλος επιμένει, γίνεται ενοχλητικός. Η διοίκηση του τμήματος και η πρυτανεία αποφασίζει (με τη συνενοχή της συγκλήτου και της ακαδημαϊκής κοινότητας) να κινηθεί εν κρυπτώ και παράτυπα.

Τα πρόσωπα που κυρίως κινούν τις διαδικασίες τρομοκράτησης του καθηγητή Αλεξαδρόπουλου και βρίσκονται στην ιεραρχία του Πανεπιστημίου μέσω ψηφοθηρικών συναλλαγών με την ΠΑΣΠ, και όχι μόνο, είναι τα εξής: o τότε πρύτανης Ιωάννης Παλλήκαρης, ο τότε αντιπρύτανης Κώστας Λάβδας, ο τότε κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και πρόεδρος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης Δημήτρης Κοτρόγιαννος και η Μαρία Μενδρινού, διευθύντρια του προγράμματος μεταπτυχιακών εξυπηρετήσεων. 

Σε ένα εργασιακό περιβάλλον καθημερινών απειλών, υπονόμευσης και απομόνωσης (“θα το φας το κεφάλι σου Στελλάκη” ήταν από τις αγαπημένες φράσεις του Κοτρόγιαννου), ο Αλεξανδρόπουλος αντιμετωπίζει τους μελλοντικούς διώκτες του μόνος, καθώς όλοι σιωπούν φοβισμένοι, αλλά αντιμετωπίζει τις συνθήκες με χιούμορ: “Εδώ δεν φοβηθήκαμε τη χούντα, θα φοβηθούμε αυτούς” συνήθιζε να λέει… Καταθέτει τα στοιχεία στο Υπουργείο Παιδείας, το οποίο ζητά άμεσα να διερευνηθούν οι καταγγελίες. Αντ’ αυτού, οι διώκτες του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου θα παραγγείλουν στον Ιωάννη Πυργιωτάκη, πρόεδρο του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, μια έκθεση «Προκαταρκτικής Έρευνας» που να δείχνει πως όλα βαίνουν καλώς στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης. Η ανάθεση ήταν παράτυπη, καθώς όφειλε να συσταθεί ομάδα και όχι να δοθεί εντολή σε ένα άτομο.

Παράλληλα η ιεραρχία ετοιμάζει εν κρυπτώ και παράνομα, χωρίς καμία ενημέρωση, πειθαρχική δίωξη εναντίον του Αλεξανδρόπουλου με σκοπό να τον εξοντώσει απολύοντάς τον. Αξίζει να υπενθυμίσουμε πως σε όλες τις κινήσεις συμμετέχει ο Πυργιωτάκης, ο οποίος δεν ενημερώνει ποτέ το Στέλιο Αλεξανδρόπουλο για την επικείμενη δίωξή του, που οργανώνεται παρασκηνιακά. Σήμερα θα έπρεπε να δικάζεται και αυτός για παράβαση καθήκοντος για την υπόθεση Αλεξανδρόπουλου και δεν μας πείθουν οι “μετάνοιές” του. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Πυργιωτάκης ήταν ο αντιπρύτανης που σε συνεργασία με την ΠΑΣΠ Ρεθύμνου απαξιώθηκε για πάντα στις συνειδήσεις μας, όταν το 1999 έδωσε εντολή στην ασφάλεια Ρεθύμνου να εισβάλλουν στο στέκι των πολιτιστικών ομάδων, παραβιάζοντας το άσυλο και οδηγώντας τις αστυνομικές δυνάμεις σε καταστροφή του αρχείου και του υλικού των φοιτητικών ομάδων. Και τότε, όπως και στην υπόθεση Αλεξανδρόπουλου, ακολουθεί την ίδια γραμμή και κάποιοι τον καλύπτουν. Ποιος όμως ξεχνάει πως στην “έκθεση Πυργιωτάκη” τεκμηριώθηκε η πειθαρχική δίωξη του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου; Ποιος ξεχνάει πως γελοιότητες της “έκθεσης Πυργιωτάκη” αναπαρήγαγε και ο Παλλήκαρης (π.χ την αναφορά στο Υπουργείο Παιδείας ως “εξωθεσμικό παράγοντα”);

Τη Μεγάλη Τετάρτη του 2006, ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος λαμβάνει την επιστολή της πειθαρχικής του δίωξης με απειλή απόλυσης. Η εν κρυπτώ, παράνομα συντεταγμένη, πειθαρχική δίωξη κατά του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου δεν αποτελεί μόνο ύβρη για την ακαδημαϊκή κοινότητα και τη μακρόχρονη συνεισφορά και το ήθος ενός αγαπημένου από τους φοιτητές του δασκάλου, αλλά παράλληλα προσβάλλει τα δικαιώματα κάθε εργαζόμενου, καθώς εγκαλεί σε απόλυση τον Αλεξανδρόπουλο επειδή ασκεί “δημόσια κριτική”.

Στην επόμενη συνέλευση του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης ο Αλεξανδρόπουλος ζητάει να τοποθετηθεί και να ενημερώσει τους συναδέλφους του για την εν κρυπτώ διαδικασία πειθαρχικής του δίωξης. Ο Κοτρόγιαννος, με την εξουσία που του δίνει η θέση του, αρνείται να του δώσει το λόγο. Ο αμοραλιστής διώκτης δεν επιτρέπει στο δάσκαλο Αλεξανδρόπουλο να μιλήσει και να ενημερώσει το εργασιακό του περιβάλλον για την παράνομη δίωξη που του έχει ασκηθεί. Σε ένα φορτισμένο κλίμα ο Αλεξανδρόπουλος θα τοποθετηθεί λέγοντας: “..επιχειρείται η εξόντωσή μου… δεσμεύομαι παρά τις απειλές να συνεχίσω…”. Κατευθύνεται φορτισμένος στο γραφείο του και εκεί η καρδιά του τον εγκαταλείπει. Ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος πεθαίνει μόνος στο γραφείο του στις 3 Μαΐου του 2006. 

Καθώς ο Αλεξανδρόπουλος μεταφέρεται στο νοσοκομείο, η τσάντα του “εξαφανίζεται” για κάποιο διάστημα. Στο νοσοκομείο η διοίκηση του τμήματος αντί να αναλάβει όσα όφειλε (έστω “για τον αδόκητο θάνατο του συναδέλφου”), το βάζει τα πόδια στο άκουσμα του συμβάντος, ενώ λίγα 24ωρα μετά η ιατροδικαστική έκθεση θα “διαρρεύσει” παράνομα, χυδαία και με μαφιόζικο τρόπο στον τοπικό τύπο…

Με το θάνατο του Αλεξανδρόπουλου αυτοί που επιδίωξαν την εργασιακή του εξόντωση (αλήθεια πόσο απέχει από τη βιολογική;) έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες του δικού τους ηθικού θανάτου. Οι φοιτητικές κοινότητες εξεγείρονται, δημιουργούνται πρωτοβουλίες και οι σύλλογοι ζητάνε την τιμωρία των ενόχων και την απομάκρυνσή τους από διοικητικές θέσεις. Στις 15/5/06 η διοίκηση του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης δίνει την πρωτοφανή εντολή στον Δαφέρμο να κλειδώσει τις πόρτες του κτιρίου όπου γίνεται η συνέλευση του τμήματος, απαγορεύοντας σε φοιτητές και μέλη των φοιτ. συλλόγων το δημοκρατικό δικαίωμα λόγου και παρέμβασης. Η απόφαση αυτή αίρεται από μια μαζική φοιτητική διαμαρτυρία η οποία θα πλήξει την παντοδυναμία των ηθικών αυτουργών του θανάτου του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου. Χαρακτηριστικό της ενοχής και της ανήθικης άρνησης των διωκτών είναι για παράδειγμα η δήθεν αδιαθεσία του Κοτρόγιαννου κατά την είσοδο των φοιτητών στη γενική συνέλευση που δεν πείθει ούτε τη νοσηλεύτρια που γελάει με το θέατρό του, ενώ ο Χιωτάκης επιχειρεί να πείσει τους φοιτητές να το “ξεχάσουν” και μην τοποθετηθούν δημόσια για το “καλό του τμήματος”. 

Το ξέσπασμα της φοιτητικής διαμαρτυρίας θα αναγκάσει και τους καθηγητές που σιωπούσαν να πάρουν θέση, να μιλήσουν για το καθεστώς διαφθοράς και τρομοκρατίας.

Η τρομαγμένη σύγκλητος θα επιμείνει σε μια αναξιοπρεπή στάση. Ανίκανη να διαχειριστεί όσα η ίδια προκάλεσε, με εντολή του Παλλήκαρη αρνείται στις 16/5/06 να καταδικάσει την παράνομη και κρυφή πειθαρχική δίωξη. Φαίνεται πως για τη σύγκλητο ο Αλεξανδρόπουλος, ακόμη και μετά το θάνατό του και υπό το θόρυβο των συνεχών αποκαλύψεων συνεχίζει να “παραβαίνει ασύγγνωστα τα καθήκοντά του”, όπως έγραφε στη πειθαρχική δίωξη ο Παλλήκαρης. Παρ’ όλα αυτά η σύγκλητος συστήνει αργότερα μια 3μελή επιτροπή διερεύνησης της υπόθεσης, τα δύο μέλη της οποίας (Γραμματικάκης και Παπαδοπούλου) θα τεκμηριώσουν τόσο τις παραβάσεις καθήκοντος της πρυτανείας και της διοίκησης του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης, όσο και τις ενδείξεις για το καθεστώς τρομοκράτησης και πίεσης ενάντια στο Στέλιο Αλεξανδρόπουλο. Παρά τις εκθέσεις αυτές και πάλι η σύγκλητος αθωώνει τη διαφθορά στο Παν/μιο Κρήτης, με το να μη ζητήσει ευθύνες από τον Παλλήκαρη.

Η δίκη τον Οκτώβριο 2012…

Τις μέρες αυτές στο Ρέθυμνο γίνεται η δίκη για την υπόθεση Αλεξανδρόπουλου. Μια δίκη για τις παρατυπίες και τις παρασκηνιακές διαδικασίες στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Πολιτικής Επιστήμης και την πειθαρχική δίωξη του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου, μέσα σε ένα κλίμα εργασιακής τρομοκρατίας που οδήγησε στο θάνατό του. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ευθύνες για τα γεγονότα έχουν και η τότε σύγκλητος, η παράταξη της ΠΑΣΠ και όσοι/όσες ανέχτηκαν, εκμεταλλεύτηκαν και συνεχίζουν να αναπαράγουν ακόμα τις ίδιες πρακτικές στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Σήμερα ο Λάβδας είναι πάλι πρόεδρος του τμήματος της Πολιτικής Επιστήμης…

Στο δικαστήριο ο δικηγόρος των Λάβδα και Κοτρόγιαννου, Σ. Γεωργίου, αναφέρεται ειρωνικά και στο Στέλιο Αλεξανδρόπουλο και στους μάρτυρες, ενώ με φωνές και ουρλιαχτά διακόπτει συνεχώς τη δίκη και υποστηρίζει πως "δεν υπάρχει καμία υπόθεση Αλεξανδρόπουλου". Παράλληλα έφτασε και σε σεξιστικά σχόλια ενάντια στη συνήγορο της οικογένειας Αλεξανδρόπουλου, Ζ. Κωνσταντοπούλου, υπό την πλήρη ανοχή της προέδρου που επέτρεψε να ακουστούν εκφράσεις και να λάβουν χώρα θεατρικά ‘ξεσπάσματα’ μη αποδεκτά σε κανένα πολιτισμένο περιβάλλον, πόσο μάλλον σε μια τόσο σοβαρή δίκη.

Στη δίκη της 5ης Νοεμβρίου ο Σ. Γεωργίου και ένας εκ των άλλων δικηγόρων των κατηγορουμένων, ο Ν. Γαλάνης, κινητοποίησαν ασφαλίτες και ροπαλοφόρους ένστολους από την ασφάλεια Ρεθύμνου ώστε οι φοιτητές και οι φοιτήτριες να υπόκεινται σε συνεχόμενους σωματικούς ελέγχους (μέχρι και 6-7 φορές κάθε άτομο!) κατά την είσοδό τους στην αίθουσα του δικαστηρίου, ενώ κάποιοι από αυτούς φρουρούνταν στενά. Ο σκοπός τους είναι ξεκάθαρος: να υπονομεύσουν τη συλλογική μνήμη γύρω από την υπόθεση Αλεξανδρόπουλου, να αποτρέψουν τη φοιτητική παρουσία στο δικαστήριο, να θυματοποιήσουν τους θύτες, τους ηθικούς και υλικούς αυτουργούς της μεθοδευμένης προσπάθειας εξόντωσης του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου. Η ανήθικη στάση και οι προσβλητικές κραυγές του Σ. Γεωργίου δεν μας προκαλούν έκπληξη: ταιριάζουν με το ήθος των κατηγορουμένων. Το ότι όμως οι κατηγορούμενοι επέλεξαν για δικηγόρο τους τον Γεωργίου, έναν τύπο που κυκλοφορεί σε ακροδεξιά κανάλια αναπαράγοντας χωρίς αιδώ μια χυδαία ρατσιστική προπαγάνδα και δικαιολογώντας τα φασιστικά πογκρόμ μάς λέει πολλά και για την ποιότητα όσων (συλλογικά και ατομικά) στηρίζουν υλικά και πολιτικά τους κατηγορούμενους, σε ένα τμήμα μάλιστα Πολιτικής Επιστήμης…

Γνωρίζουμε πού στέκει ο καθένας. Το 2006, λίγους μήνες πριν το θάνατό του, ο Αλεξανδρόπουλος ήταν από τους λίγους ακαδημαϊκούς που συμμετείχαν θαρραλέα από την πρώτη στιγμή στην υποστήριξη της μεταναστευτικής διαμαρτυρίας για τη ρατσιστική δολοφονία του Έντισον Γιαχάϊ. Οι σημερινοί κατηγορούμενοι εκείνη την περίοδο μαγείρευαν (εκτός από την πειθαρχική δίωξη του Αλεξανδρόπουλου) τη συνεργασία του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης με στρατιωτικούς θεσμούς και καλούσαν την υπεύθυνη των δημοσίων σχέσεων του ΝΑΤΟ, Δέσποινα Αφεντούλη, για τη συνεργασία/ανάπτυξη προγραμμάτων με το τμήμα τους... Αυτό ήταν το πολιτικό περιβάλλον των δύο κόσμων που συγκρούστηκαν το 2006, του κόσμου του δάσκαλου Στέλιου Αλεξανδρόπουλου και των κοινωνικών αγώνων, ενάντια σε μια ομάδα αμοραλιστών εξουσιαστών που μέριμνά τους δεν είναι η έρευνα, αλλά η εκμετάλλευση των θεσμών και των ανθρώπων. 

“Η μνήμη βοηθάει πάντα την κριτική στάση”

(φράση από τις τελευταίες χειρόγραφες σημειώσεις του Αλεξανδρόπουλου, 5/2006)

«Ο καθηγητής Στέλιος Αλεξανδρόπουλος απέδειξε με το ήθος και τη στάση του πως η πολιτική πρέπει να είναι μια ανοιχτή, δημόσια και κριτική αντιμετώπιση θεσμών και προσώπων, οι αποφάσεις των οποίων αφορούν άμεσα το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας. Οφείλει να γίνεται με όρους δημοκρατικούς και κινηματικούς. Οι διώκτες του, αντίθετα, προτίμησαν να κινηθούν στο σκοτάδι, εκφράζοντας μια πολιτική λογική του παρασκηνίου και της ποινικοποίησης της δημόσιας κριτικής. Ο καθηγητής Στέλιος Αλεξανδρόπουλος υπηρέτησε την επιστήμη του με συνέπεια και σταθερότητα. Η συλλογική δράση, τα κοινωνικά κινήματα τέθηκαν στο επίκεντρο της ακαδημαϊκής και προσωπικής του πορείας. Δεν έπαψε ποτέ να επιβεβαιώνει με την επιστημονική και πολιτική του ιδιότητα τη συνάφεια Επιστήμης και Πολιτικής γιατί βασίστηκε σε μια ηθική της αξιοπρέπειας, της αλήθειας και της κριτικής. Η όλη ιστορία γύρω από τον καθηγητή Στέλιο Αλεξανδρόπουλο αποτυπώνει με τον πιο τραγικό τρόπο τη μάχη που δίνεται τους τελευταίους μήνες γύρω από τα Πανεπιστήμια....»

από ανακοίνωση συλλογικότητας των μεταπτυχιακών φοιτητών, 2006

«Η πειθαρχική δίωξη μεθοδεύτηκε χωρίς να ενημερωθούν οι καθηγητές και οι φοιτητές του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης... Η εν λόγω πειθαρχική δίωξη αποτελεί διασυρμό της δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών, αποτελεί προσβολή για τις συνταγματικές ελευθερίες και παραβίαση των πολιτικών δικαιωμάτων μέσα στο Πανεπιστήμιο. Η σημερινή πρυτανεία, αποτελεί φυσική συνέχεια της πολιτικής και των προηγούμενων «διοικητών» του ιδρύματος, που έχει μετατρέψει τη Σύγκλητο σε εξουσιαστικό μηχανισμό πειθάρχησης και ελέγχου, ο οποίος δεν εξυπηρετεί τις δημοκρατικές λειτουργίες του Πανεπιστημίου αλλά αποθεώνει την κατάχρηση εξουσίας. Καταδικάζουμε τη Σύγκλητο, η οποία δεν έχει πλέον την ηθική και κοινωνική νομιμοποίηση να διαχειριστεί την κρίση...»

από απόφαση της Γ.Σ. των μεταπτυχιακών φοιτητών του Παν/μίου Κρήτης, 2006




Κάποιες και κάποιοι που δεν ξέχασαν, Ρέθυμνο 2012